تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
خراسانِ آفتاب
آن قدر نرم و گرم که دستانِ آفتاب!
آن قدر مهربان که در او جانِ آفتاب!
اين طيفِ زرد رنگ که بر شانه ريخته
گيسوي عاشقي است پريشانِ آفتاب
لب هاي سرخ و خوشگلش همرنگ با شفق
احساس او لطيف چو بارانِ آفتاب
لبريزم از غزل، بکشانيد از دلم
خونابه اي شگفت ز اوزانِ آفتاب
اين روزها نگاه به هر چيز مي کنم
رخساره اي است آينه گردانِ آفتاب
من عاشقم... و عشق جهان بينيِ من است،
دلبسته ام به سختي ارکانِ آفتاب
آواز من حزين و پر از سوز مي شود
وقتي غروب مي شود الحانِ آفتاب
کم کم به بيت هشتم اين شعر مي رسيم،
زائر بيا به سمتِ خراسانِ آفتاب
محمدجواد ایزدپناه!
تعداد بازديد : 83
جمعه 27 اردیبهشت 1392 ساعت: 12:35
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
