امام حسین(ع)-قتلگاه
زینب چو دید پیکری اندر میان خون
چون آسمان که زخم تن از انجمش فزون
بی‌حد جراحتی، نتوان گفتنش که چند
پامال پیکری، نتوان دیدنش که چون
خنجر در او نشسته چو شهپر که در هما
پیکان از او دمیده چو مژگان که از جَفون
گفت این به خون تپیده نباشد حسین من
این نیست آن که در بر من بود تاکنون
گرچه دلم با دیگران در انفصال است