با کلامُ اللهِ ناطق هم کلام

با کلامُ اللهِ ناطق هم کلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!

مشعل روشن ز مصباح الهدی
در عبادت غرق و مجذوب خدا

برترین زن های عصر خویشتن
یادگار ماندگار پنج تن

در زنان هاشمی صاحب وقار
خاندان فاطمی را افتخار

آفتابی خود که عمری در حجاب
بوده ای در سایه سار آفتاب

ای فصاحت بی نوایت، بینوا
صد نوا از نای تو در نینوا

در اسارت نقش ایفا کرده ای
پا به پای عمّه غوغا کرده ای

در حرم، در خیمه گه، در قتلگاه
در مسیر کوفه و شام سیاه

می درخشد نام تو، گفتار تو
اشک تو، ایمان تو، ایثار تو

خورده بر جان و دلت مُهر عطش
شام غربت دیدی و ظُهر عطش

از عطش گر چه ز پا افتاده ای
سهم آب خود به طفلان داده ای

در مصائب پایداری کرده ای
عمّه را با صبر یاری کرده ای

در وداع آخرینت با حسین
کز حرم برخاست بانگ یا حسین

اوّلین کس را که مولا یاد کرد
نام شیرین تو را فریاد کرد

ای سکینه حامی ایتام باش!
ای دل آرامِ حسین آرام باش!

قطره های اشک بر سیما مزن
شعله های درد بر دل ها مزن

پیش تر آ نزد بابا پیش تر
گریه ها در پیش داری بیشتر

رفت در میدان و دیگر برنگشت
برنگشت و از تن و از سر گذشت

رفت و پنهان از نظر شد منظرش
تا که دیدی بر فراز نی سرش

طاقت از کف داده و دل باختی
خویش را بر خاک و خون انداختی

در وداع سینه سوز خویشتن
دست بردی زیر آن خونین بدن

تا گرفتی آن تن صد چاک را
سوخت آهت خیمه  افلاک را

زان زیارت در فضا هنگامه شد
پاره های دل زیارت نامه شد

ماه محمل باز انجم را بخوان
«شیعَتی مَهما شَرِبتُم» را بخوان

سید رضا موید